庆余年之我是范闲
庆余年之我是范闲最新章节：
战思锦坐在车里，看着有些陌生的街道人影，她也在寻找着餐厅，终于，她看见了一家生意红火的店
其实茶水入口后，他并没有下咽，而是将其收入了花枝空间
此时，青铜仙鹤不停用翅膀捶打着自己的胸膛，似乎要破开心口，披肝沥胆，让杨云帆看到自己的忠心
只是，下一刻，金发青年却听到，那巨魔蠕虫的脑袋内部，发出了“噗”的一声，十分清脆的破碎声音
她的双腿和跨部慢慢的离开了父亲的身体，唯一与父亲身体相连的只有“蝴蝶”
他找到小丫头，抱起小丫头，便化为一道虹光，朝着南方而去
他的笑声之中充满讽刺之色，道：“若不是净空师兄提醒，师弟险些忘记了
又因为山里埋藏尸器之多难以估量，所以后世也有棺材山之称
全身伤痕累累，一条腿被踢骨折了，手指也有两根粉碎性骨折
杨云帆苦笑一声，接住顾若秋，让她靠在自己怀里
庆余年之我是范闲解读：
zhàn sī jǐn zuò zài chē lǐ ， kàn zhe yǒu xiē mò shēng de jiē dào rén yǐng ， tā yě zài xún zhǎo zháo cān tīng ， zhōng yú ， tā kàn jiàn le yī jiā shēng yì hóng huǒ de diàn
qí shí chá shuǐ rù kǒu hòu ， tā bìng méi yǒu xià yàn ， ér shì jiāng qí shōu rù le huā zhī kōng jiān
cǐ shí ， qīng tóng xiān hè bù tíng yòng chì bǎng chuí dǎ zhe zì jǐ de xiōng táng ， sì hū yào pò kāi xīn kǒu ， pī gān lì dǎn ， ràng yáng yún fān kàn dào zì jǐ de zhōng xīn
zhǐ shì ， xià yī kè ， jīn fà qīng nián què tīng dào ， nà jù mó rú chóng de nǎo dài nèi bù ， fā chū le “ pū ” de yī shēng ， shí fēn qīng cuì de pò suì shēng yīn
tā de shuāng tuǐ hé kuà bù màn màn de lí kāi le fù qīn de shēn tǐ ， wéi yī yǔ fù qīn shēn tǐ xiāng lián de zhǐ yǒu “ hú dié ”
tā zhǎo dào xiǎo yā tou ， bào qǐ xiǎo yā tou ， biàn huà wèi yī dào hóng guāng ， cháo zhe nán fāng ér qù
tā de xiào shēng zhī zhōng chōng mǎn fěng cì zhī sè ， dào ：“ ruò bú shì jìng kōng shī xiōng tí xǐng ， shī dì xiǎn xiē wàng jì le
yòu yīn wèi shān lǐ mái cáng shī qì zhī duō nán yǐ gū liáng ， suǒ yǐ hòu shì yě yǒu guān cái shān zhī chēng
quán shēn shāng hén lěi lěi ， yī tiáo tuǐ bèi tī gǔ zhé le ， shǒu zhǐ yě yǒu liǎng gēn fěn suì xìng gǔ zhé
yáng yún fān kǔ xiào yī shēng ， jiē zhù gù ruò qiū ， ràng tā kào zài zì jǐ huái lǐ
